Rodacy w ostatnich latach, po wstąpieniu naszego kraju do Unii Europejskiej, zaczęli w sporej mierze wybierać pracę zagranicą zamiast w Polsce. Uprzednio też na pewno emigrowano zarobkowo, niemniej jednak nie aż na tak dużą skalę jak dzieje się to obecnie.

Najpopularniejsze, wybierane przez Obywateli Polski kierunki wyjazdów w latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku to przede wszystkim Niemcy, przede wszystkim na bliskość tego państwa. Do Niemiec wyjeżdżali przede wszystkim mężczyźni, którzy znajdowali zatrudnienie w przemyśle budowlanym (na budowach, przy remontach i tym podobnych zajęciach). Inne państwa, które wybierali Rodacy jako miejsca docelowe emigracji zarobkowej to między innymi Francja, Niderlandy czy Włochy (dziś to Norwegia: podatki w Norwegii). Do dwóch pierwszych z wymienionych państw wyjeżdżano przede wszystkim do pracy w biznesie rolne – byli tam potrzebni pracownicy do zbioru owoców i warzyw. Do Włoch z kolei wyjeżdżały głównie kobiety jako opiekunki do dzieci i osób starszych.

W tym momencie, po otwarciu rynków pracy w Unii Europejskiej, Polacy w większości wypadków wyjeżdżają do Sporej Brytanii i Irlandii. Jednak najpopularniejszym krajem emigracji zarobkowej, który nie należy do Unii Europejskiej, jest Norwegia (zobacz Książka Norwegia). Mieszkańcy Polski pracują tam głownie w budownictwie i w przemyśle rybnym, ale polska firma w Norwegii i ogólnie rzecz ujmując polska działalność gospodarcza w Norwegii również nie trzeba do rzadkości. Wyjątkowo uwzględniając, ze są tam bardziej przejrzyste niż w naszym państwie zasady podatkowe. Po wpisaniu w Google internetową hasła „Norwegia podatki” znajdziemy szczegółowe informacje na ten temat.

Zobacz tutaj: VAT Norwegia.